29-10-2022, Ω/21:00΄
82 χρόνια μετά την έναρξη του β’ παγκόσμιου πολέμου, στη χώρα μας, ας ρίξουμε μια ιστορική ματιά στο τι ακολούθησε, από πλευράς απόδοσης δικαιοσύνης, τόσο στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, γενικότερα:
Στο εδώλιο δεν κάθισε ποτέ η «Krupp» που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ, και τα εργοστάσιά της, όλως περιέργως, έμεναν ανέπαφα όταν οι Αμερικάνοι ισοπέδωναν το Έσσεν, στη Γερμανία. Ούτε η «Deutsche Bank», που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς, πλήρωσε για τη συμπεριφορά της.
Δεν λογοδότησε η «Siemens», που έλυνε και έδενε κατά την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της οποίας, συγκροτήθηκαν και τα Τάγματα Ασφαλείας, στην Αθήνα το 1943.
Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι οικονομικοί στυλοβάτες του φασιστικού καθεστώτος Μεταξά που όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα παρέδωσε τους Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους στην Γκεστάπο για να μεταφερθούν στα Νταχάου και στα Άουσβιτς, ούτε βέβαια οι 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, αυτοί που το 1933 τροφοδότησαν το αποκαλούμενο και «Ταμείο του Χίτλερ» με το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 3 εκατ. μάρκων. Ήταν στις εκλογές του ’33 που οι Ναζί πήραν το 44% των ψήφων.
Στο εδώλιο δεν κάθισε η ελβετική «Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών» και ο πρόεδρος της, ο τραπεζίτης Σαχτ, που ήταν ο υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ από το 1934.
Στο δικαστήριο δεν προσήχθη η «Φάρμπεν» που κατασκεύασε το Κυκλώνιο Β, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων στα κρεματόρια. Ένα από τα ονόματα με τα οποία κυκλοφορεί σήμερα η «Φάρμπεν» είναι «Bayer».
Δεν καταδικάστηκαν οι 45 από τους μεγαλύτερους Γερμανούς βιομήχανους που στις επιχειρήσεις τους στέλνονταν για καταναγκαστική εργασία οι κρατούμενοι από το Μαουτχάουζεν.
Στο εδώλιο δεν κάθισαν:
-Η αμερικανική πολυεθνική «ΙΒΜ». Η οργάνωση των 78 ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης έγινε με τεχνολογία της «ΙΒΜ». Ο πρόεδρος της «ΙΒΜ», ο Τ. Watson, τιμήθηκε από το Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1937. Ήταν η μεγαλύτερη τιμή που μπορούσε να αποδώσει το ναζιστικό καθεστώς σε μη Γερμανό πολίτη.
-Η «Standard Oil». Η «Standard Oil», των συμφερόντων Ροκφέλερ, στη διάρκεια του πολέμου, εκτός από τους συμμάχους προμήθευε με καύσιμα και τον Άξονα.
Η «General Motors». Χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό κατασκευάστηκαν από την «General Motors». «Ό,τι συμφέρει την «General Motors» συμφέρει την Αμερική», έλεγε ο Αϊζενχάουερ.
Το αμερικανικό κράτος αποζημίωσε με 33 εκατ. δολάρια την «General Motors» για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσια της σε Γερμανία και Αυστρία στον πόλεμο. Ήταν τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν τανκς για τον Χίτλερ.
-Η «Ford». Το 1/3 των φορτηγών της Βέρμαχτ το κατασκεύασε η αμερικανική πολυεθνική «Ford». Οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν σκλάβοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο πρόεδρος της «Ford», ο «κύριος» Ford, το 1938 γιόρτασε τα 75α γενέθλιά του παραλαμβάνοντας από τους Γερμανούς πρόξενους στο Ντιτρόιτ το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού.
-Η τράπεζα «UBC». Ήταν από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος. Πρόεδρος της ήταν ο «κύριος» Πρέσκοτ Μπους. Πατέρας και παππούς δυο Αμερικανών προέδρων.
Κανένα από τα στελέχη των εταιρειών δυτικών συμφερόντων δεν τιμωρήθηκε μετά τον πόλεμο για τις σχέσεις του με τον ναζισμό. Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν. Το φρόντισε ο κύριος John McCloy. Ήταν ο Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. O McCloy ήταν από το 1947 πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πριν, ως νομικός, εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των Ροκφέλερ και της τράπεζας «Chase Manhattan».
Ο κατάλογος είναι μακρύς και το συμπέρασμα ασφαλές:
Από το εδώλιο λείπουν όλοι αυτοί που είναι δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους «Χίτλερ».
Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα πως η δικαιοσύνη, γηγενής ή παγκόσμια, δεν έπραξε το καθήκον της έναντι των λαών που δεινοπάθησαν από τον φασισμό!
Δυστυχώς, ιδιαίτερα για τη χώρα μας, παρόμοια φαινόμενα μη απόδοσης δικαιοσύνης, παρατηρούμε ακόμα και σήμερα και αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο για την κοινωνία μας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Δομικά, ηθικά, ιδεολογικά, πρέπει να πατάξουμε τον φασισμό με κάθε τρόπο, μα παράλληλα να μην ξεχνούμε πώς η πρόταση απέναντι στον φασισμό και τον ναζισμό είναι η ανθρωπιά.
Τιμή και δόξα στον καθένα που βάζει το στήθος του απέναντι στον φασισμό, τιμή και δόξα στον καθέναν που προτάσσει την ανθρωπιά και την αγάπη.
Κανένας πόλεμος ανάμεσα στους λαούς !
Ανάθεμά σε φασισμέ!
