Αλιεύουμε από το διαδίκτυο …..

Οι αρχιτεκτονικές δημιουργίες του Καλατράβα είναι σαν μία Μερσέντες, ή σαν ένα iPhone.

Τα αγοράζεις και τα πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά, όχι γιατί κάνουν τη δουλειά τόσο πολύ καλύτερα από τα αντίστοιχα της κατηγορίας τους. Αλλά από ψώνιο. Για τη μόστρα. Για να πουλήσεις μούρη.

Και η αλήθεια είναι ότι με ένα Καλατράβα η Αθήνα πούλησε μούρη στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004.

Όμως η Μερσέντες έχει ένα σέρβις ακριβό. Όπως ένα iPhone κοστίζει 1500€ και θέλει για αλλαγή οθόνης άλλα 600€.

Έτσι και οι δημιουργίες του Καλατράβα, όχι μόνο κοστίζουν ακριβά αλλά έχουν και ένα πρόγραμμα συντήρησης ιδιαίτερα απαιτητικό και ακριβό.

Και όταν αυτό είναι στην ευθύνη μιας χώρας που δεν μπορεί καν να συντηρήσει τη βαφή των διαγραμμίσεων στην άσφαλτο στους αυτοκινητόδρομους, καταλαβαίνουμε όλοι πως αυτό που ζούμε με το ΟΑΚΑ είναι απλά το αναμενόμενο.

Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτή τη χώρα που να αποκτήθηκε με σκοπό να συντηρηθεί για να συνεχίσει να λειτουργεί να πήγε καλά αυτό.

ΟΣΕ το είδαμε στα Τέμπη. 

ΗΣΑΠ ελάτε στο σταθμό Ομόνοια να το δείτε.

Μετρό τα ίδια.

Κάμερες στους δρόμους τα ίδια. 

Αυτοκινητόδρομοι τα ίδια.

Γέφυρα Σερβίων τα ίδια.

Και που είστε ακόμα με όσα έρχονται σε μια χώρα που οι υποδομές διαλύονται μέρα με τη μέρα.

Τα είδαμε τα χάλια με τις πλημμύρες.

Ούτε καν πολεμικά αεροπλάνα και ελικόπτερα που τα έχουμε χρυσοπληρώσει για να κάθονται σε ένα διάδρομο δεν μπορούμε να συντηρήσουμε. Μην κοιτάτε που δεν τα πολυσυζητάνε. Περιμένουν τα ανταλλακτικά για πάντα παρκαρισμένα στους διαδρόμους μέχρι να τα πνίξει η επόμενη καταιγίδα.

Αυτοί είμαστε.

Μόνο μούρη, ψώνιο, αρχαίο πολιτισμό γιατί νέο δεν έχουμε, παπάτζα, σφαλιάρες στους ψηφοφόρους οι οποίοι ζητάνε και συγνώμη μετά, ξύλο δακρυγόνα, κλπ.

Το μότο της χώρας είναι «Πάμε και όπου βγει, απο τύχη ζούμε» και είναι πέρα για πέρα αντιπροσωπευτικό.

Ξύλο μέχρι να μάθουμε να ζητάμε όλοι συγνώμη από αυτούς που μας γ@μ@νε τη ζωή.

Panos Magaros (fb)