28-01-2023, Ω/22:30′
ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ
27 Ιανουαρίου 1984 – 39 χρόνια πριν – όταν ‘κατελείφθη η Πυροσβεστική Σχολή’!
Αφιερωμένο στους σπουδαστές του τμήματος Ανθυποπυραγών και τμήματος Αρχιπυροσβεστών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας του Γενάρη 1984.
Για να θυμηθούν οι παλαιοί , να ενημερωθούν οι νεότεροι και να παραδειγματιστούν όλοι αυτοί που περιφέρουν τη γυαλιστερή στολή τους, από κομματικό γραφείο σε γραφείο, υποτάσσοντας το κοινό συμφέρον στις προσωπικές επιδιώξεις, αλλά και οι διάδοχοι συνδικαλιστές που βολεμένοι σε ασφαλείς και άκαπνες καρέκλες, αρκούνται να διανέμουν τα δελτία τύπου, την ίδια ώρα που ο αγώνας εκείνων των σπουδαστών για αυτόνομο,ενιαίο, ανεξάρτητο και ισχυρό Πυροσβεστικό
Σώμα επ’ ωφελεία των πολιτών τελικά, είναι επίκαιρος όσο ποτέ, αφού το Πυροσβεστικό Σώμα είναι μεν στην κορυφή της αξιοπιστίας και αποδοχής των πολιτών, αλλά ουραγός (διαχρονικά) στην υλική και σε έμψυχο προσωπικό ενίσχυση αλλά και θεσμική θωράκιση, που θα το καθιστούν όπως το ονειρεύτηκαν οι δόκιμοι της Πυροσβεστικής σχολής, το 1984.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 1984.
Ο Δόκιμος Αρχ/στης Μούσης Παναγιώτης ένας ίσως εκ περισσοτέρων, οι οποίοι είχαν έξοδο το προηγούμενο βράδυ, έφεραν στην τραπεζαρία του πρωινού, λίγο πριν την έναρξη των μαθημάτων, τις εφημερίδες ΕΘΝΟΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.
Και οι δυό εφημερίδες είχαν πρωτοσέλιδο , το τιτλοφορούμενο και από καιρό κυοφορούμενο
σχέδιο ενοποίησης των Σωμάτων Ασφαλείας.
Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό η Αστυνομία Πόλεων, η Ελληνική Χωροφυλακή, το Πυροσβεστικό Σώμα και η Ελληνική αγροφυλακή, καταργούνται ενοποιούνται και δημιουργείται η Ελληνική Αστυνομία. Μεταξύ των άλλων, το πυροσβεστικό Σώμα εντάσσεται στα νέα Τμήματα Τάξης (πολιτική Άμυνα) ο δε αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος υποβιβάζεται στον ανώτερο βαθμό του Αστυνόμου Α (Πυράρχου).
Το νέο μεταδίδεται σαν αστραπή στην σχολή και αρχίζει μία βουβή αλλά έντονη κινητικότητα ανάμεσα στους 181 σπουδαστές (110 τμήματος ανθυποπυραγών και 71 του τμήματος Αρχ/στών).
Στο ισόγειο μια μεγάλη μερίδα δοκίμων Αρχ/στών συγκεντρώθηκε στην μεγάλη αίθουσα και διάβαζαν τις εφημερίδες, στον δε 1ο όροφο στην αίθουσα των δοκίμων ανθυποπυραγών άρχισαν ήδη να συγκεντρώνονται οι αντίστοιχοι δόκιμοι.Οι δύο πύραρχοι καθηγητές κ.κ.Ζαφειρόπουλος και Σταυρόπουλος (μεταξύ των άλλων) επισκέφτηκαν τα τμήματα Αρχ/στων και Ανθυποπυραγών που είχαν μάθημα και ανακοίνωσαν στους μαθητές ότι μετά από όλα αυτά αδυνατούν να κάνουν μάθημα και η ένταση άρχισε να παίρνει διαστάσεις.
Έκλεισε η κεντρική πόρτα εισόδου στη σχολή και όλοι οι σπουδαστές μαζεύτηκαν πλέον στην μεγάλη αίθουσα του β’ ορόφου, όπου ο πρόσφατα τότε αποκατασταθείς Διοικητής της σχολής Πύραρχος Τσουκλερης Χρήστος , απάντησε στην ανησυχία των σπουδαστών ‘ότι δεν γνωρίζει τίποτε”.
Δεν άσκησε καμία πίεση ούτε εξέφρασε καμία απειλή απεναντίας φαινόταν ότι συμμεριζόταν τις ανησυχίες των σπουδαστών .
Του ζητήθηκε να επικοινωνήσει με τον αρχηγό (Μονάντερα) και να του ζητήσει να έλθει στη
σχολή.
Ήδη άρχισαν να φθάνουν στην είσοδο της σχολής οι πρώτοι δημοσιογράφοι Κακαουνάκης Ν.(ΝΕΑ), Τράγκας Γεώργιος,(ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ), Αντ.Συλλάκος (ΝΕΑ), Γεώργιος Φιλιππάκης (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ-ΕΛ.ΓΝΩΜΗ).
Ώσπου να έλθει ο Αρχηγός από κοινού οι σπουδαστές συμφώνησαν και κατέγραψαν τα αιτήματα και τα οποία εγράφησαν με κιμωλία στον πίνακα της αίθουσας.
Μεταξύ αυτών:
– Όχι στην υποβάθμιση των σπουδών.
– Ενιαίο, αυτοδιοικούμενο, αυτοδύναμο και αυτοκέφαλο Πυροσβεστικό Σώμα.
– Εκδημοκρατισμός Π.Σ. και κανονισμού λειτουργίας κ.α.
Μετά από λίγη ώρα ήλθε ο Αρχηγός συνοδευόμενος από τους Πυράρχους Ν. Βαχλιώτη και Ν.Αντωνόπουλο.
Ουσιαστικά δεν μας είπε τίποτα, λέγοντας ότι δεν είναι αρμοδιότητας του αλλά του υπουργείου.
Υπήρχε μεγάλη ένταση και δια βοής οι σπουδαστές του ζήτησαν να επιδιώξει να έλθει ο Υπουργός στην Σχολή.
Έφυγε για λίγο ο Αρχηγός και μετά από λίγο μας ανακοίνωσε ότι θα έλθει ο Γεν.Γραμματέας Αναγνωστόπουλος.
Εν μεταξύ όπως φάνηκε η είδηση κατάληψης της σχολής έπαιρνε διαστάσεις και τα διεθνή
πρακτορεία άρχισαν να κάνουν τις πρώτες αναφορές.
Πράγματι αργά το μεσημέρι ήλθε στην σχολή ο Γενικός Γραμματέας και με έντονο ύφος ζήτησε τη διάλυση της συγκέντρωσης, την επιστροφή των σπουδαστών στις αίθουσες, λέγοντας ότι η συμπεριφορά μας συνιστά το αδίκημα της στάσης.
Υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες και φωνές στην αίθουσα παρά τις προσπάθειες του Διοικητή και του αρχηγού να κατευνάσουν τα πνεύματα.
Εν τέλη ζήτησε από όσους ήθελαν να μιλήσουν και να πουν την γνώμη τους. Κάποιοι σήκωσαν το χέρι τους, τους έδινε τον λόγο αλλά απαίτησε να λένε και το όνομα τους. Τότε υποψιασμένοι οι σπουδαστές σήκωσαν αυθόρμητα όλοι το χέρι τους.
Δυστυχώς όλοι όσοι πρόλαβαν να μιλήσουν, καταγράφηκαν από κάποιον (γνωστό) επί της αιθούσης και αργότερα τιμωρήθηκαν.
Δεν κατάφερε ο Γ.Γ. να ησυχάσει τους σπουδαστές αντίθετα αυτοί απαιτούσαν συνάντηση με τον Υπουργό.
Μια μερίδα των σπουδαστών απαιτούσε να έλθει ο Υπουργός στη σχολή. Αποφασίστηκε (δια ψηφοφορίας) να οριστεί μία επιτροπή με δύο εκπροσώπους από κάθε έτος και να πάνε στο Υπουργείο.
Επιλέγησαν για τους Δ. Ανθυποπυραγούς μεταξύ των άλλων οι:
Χωνιανάκης, Φλώρος, Κουλούρης, Ντάγκας, Παπαγρηγοράκης, Βορίσης και για τους Δόκ.Αρχ/στες: Κοκοτσάκης.
Έξω από την σχολή είχε ήδη εμφανιστεί διμοιρία των ΜΑΤ η οποία είχε ακροβολιστεί στο γκαζόν παρακείμενης εξοχικής κατοικίας.
Οι σπουδαστές όμως προετοιμάστηκαν και έβαλαν “ασφάλισαν” την είσοδο με δύο πυροσβεστικά οχήματα σε πλήρη ετοιμότητα “κατάσβεσης με αφρό”.
Η επταμελής επιτροπή με συνοδεία του αρχηγού και μοτοσικλετιστών της Αστυνομίας πήγε στο Υπουργείο στην οδό Κατεχάκη.
Στην αρχή ο υπουργός (Σκουλαρίκης) εξέφρασε την βαθιά ενόχληση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού (Α. Παπανδρέου), απείλησε για κλείσιμο της σχολής και απόταξη όλων των σπουδαστών.
Στην συνέχεια μαλάκωσε και πιο διαλλακτικός αφού διαβεβαίωσε ότι το δημοσίευμα αναφερόταν σε ένα από τα πολλά σχέδια , έδωσε τον λόγο στους περισσότερους από τα μέλη της επιτροπής που του εξέφρασαν τα αιτήματα με κυρίαρχο αυτό της μη ενοποίησης του Π.Σ. με την Αστυνομία και τη διατήρηση της αυτονομίας του.
Αφού υποσχέθηκε ο Υπουργός ότι θα εξετάσει τα αιτήματα , ζήτησε από την επιτροπή να γυρίσει στη σχολή και να διαλύσει την κατάληψη , διαβεβαιώνοντας ότι τις επόμενες μέρες θα στείλει στη σχολή τον εκπαιδευτικό του σύμβουλο (Παπανικολάου) για να εξετάσει τα αιτήματα για αναβάθμιση σπουδών.
Πράγματι γυρίσαμε στην σχολή όπου ενημερώσαμε τους “καταληψίες” για τα αποτελέσματα .Είχε πια νυχτώσει και το “telex” της σχολής είχε πάρει φωτιά. Συγκινητικά ήταν τα μηνύματα συμπαράστασης από πολλές επαρχιακές υπηρεσίες.
Υπήρξε ένταση στην σχολή αφού ουσιαστικά δεν υπήρχε κάτι χειροπιαστό , αλλά η επιτροπή είχε ήδη αποφασίσει να εισηγηθεί την λήξη της κατάληψης αφού ότι είχαμε να πούμε το είπαμε και μάλιστα πολύ έντονα.
Αποφασίστηκε να τεθεί σε ψηφοφορία ανά τμήμα, όπως και έγινε.
Και τα δυο τμήματα (Αρχ/στών και ανθυποπυραγών) με μεγάλη πλειοψηφία αποφάσισαν την λήξη της κατάληψης.
Ο αγώνας των σπουδαστών έδρεψε καρπούς.
Το σχέδιο της κυβέρνησης για ενοποίηση των Σ.Α. προχώρησε και δημιουργήθηκε η Ελληνική Αστυνομία , όμως το Π.Σ. διατήρησε την αυτοτέλεια και αυτοδιοίκητο του και τα επόμενα χρόνια εκμεταλλευόμενο τις συγκυρίες μεγαλούργησε.
Δυστυχώς όμως όπως γίνεται πάντα στους αγώνες πάντα υπάρχουν θύματα και μάλλον δεν γίνεται αλλιώς.
Και άρχισε το βασανιστήριο των ανακρίσεων για ανακάλυψη των ” πρωταίτιων “, αλλά και το
μαρτύριο της σταγόνας για όλους εμάς τους “πρωταγωνιστές”.
Δυστυχώς ακόμη και στις τιμωρίες επικράτησε η πολιτική και ο κομματισμός.
Κανένας δεν μας επηρέασε, λειτουργήσαμε αυτόματα, και αυτόνομα και δεν είχε κομματική καθοδήγηση η κινητοποίηση. Και ήταν τραγικό λάθος ο εντοπισμός των υπαιτίων και οι βαριές τιμωρίες (απόταξης) μόνο σε παιδιά που ήταν πολιτικά προσκείμενοι στην τότε αντιπολίτευση.
Η μη τιμωρία κάποιων από εμάς σε αντίθεση με άλλους με μοναδικό κριτήριο τα πολιτικά φρονήματα , εμένα τουλάχιστον με στοιχειώνει ακόμη και είναι ώρα να το πω.
Μου έκανε όμως καλό γιατί στη συνέχεια με οδήγησε ώστε να διεκδικώ (κινήματα – συνδικαλισμός), κινούμενος πάντα στα όρια της Υπηρεσιακής νομιμότητας, λες και έψαχνα την τιμωρία και τον κολασμό (ως εξιλέωση) που μου έλειψε.
Για την ιστορία, η κυβέρνηση μετά από σχεδόν ένα χρόνο με πολιτική απόφαση αποκατέστησε όλους τους διωχθέντες και εξαφάνισε τις ποινές από τους φακέλους τους…
Δυστυχώς η σημερινή μέρα που είναι ιστορική, έχει περιπέσει στην λήθη , ενώ θα έπρεπε να είναι στην Ημερήσια Διαταγή κάθε Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ως παράδειγμα.
Ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως γεγονός πολύ σημαντικό, (ίσως από τα σημαντικότερα), στην σχεδόν100 ετών ιστορία του Πυροσβεστικού Σώματος, ένα γεγονός που διασφάλισε και σφράγισε την αυτόνομη πορεία του Πυροσβεστικού Σώματος…στο μέλλον.
ΠΗΓΗ: Βασίλης Κοκοτσάκης μέσω fb
