12-05-2023, Ω/23 50′
Ζωντανά κοινωνικά μαθήματα, στο πανεπιστήμιο της ζωής
Θέμα: “Νομικές σπουδές’
Ο καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα διαλέξεων της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου κι αμέσως, απευθυνόμενος σε μία φοιτήτρια, της λέει:
“Εσύ εκεί στην 8η σειρά!”
“Μπορείς να μου πεις το όνομά σου;”
“Το όνομά μου είναι Σάντρα” λέει μια φωνή.
Ο καθηγητής τη ρωτάει: “Σε παρακαλώ φύγε από την αίθουσα διαλέξεων. Δεν θέλω να σε βλέπω στη διάλεξή μου”.
Όλοι είναι ήσυχοι. Η φοιτήτρια είναι εκνευρισμένη, μαζεύει αργά τα πράγματά της και σηκώνεται.
“Πιο γρήγορα παρακαλώ” της ζητάει.
Δεν τολμά να πει τίποτα και φεύγει από την αίθουσα διαλέξεων.
Ο καθηγητής συνεχίζει να κοιτάζει γύρω του. Οι συμμετέχοντες είναι φοβισμένοι.
“Γιατί υπάρχουν νόμοι;” ρωτάει την ομάδα.
Όλοι σιωπούν. Όλοι κοιτάζουν τους άλλους.
“Γιατί υπάρχουν νόμοι;” ρωτάει ξανά.
“Η κοινωνική τάξη”, ακούγεται από μια σειρά.
Ένας φοιτητής λέει: “Για να προστατεύουν τα προσωπικά δικαιώματα ενός ατόμου”.
Ένας άλλος λέει “Για να μπορείς να βασίζεσαι στο κράτος”.
Ο καθηγητής δεν είναι ικανοποιημένος.
“Δικαιοσύνη”, φωνάζει ένας φοιτητής.
Ο καθηγητής χαμογελάει και τους λέει: “Σας ευχαριστώ πολύ”.
“Μήπως συμπεριφέρθηκα άδικα απέναντι στη συμφοιτήτρια σας νωρίτερα;”
Όλοι γνέφουν καταφατικά.
“Πράγματι, το έκανα. Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς;
Γιατί κανείς σας δεν προσπάθησε να με σταματήσει;
Γιατί δεν θέλατε να αποτρέψετε αυτή την αδικία;” ρωτάει.
Κανείς δεν απαντά.
“Αυτό που μόλις μάθατε δεν θα το καταλαβαίνατε ούτε σε 1.000 ώρες διαλέξεων, αν δεν το είχατε ζήσει. Δεν είπατε τίποτα μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν για εσάς τους ίδιους. Αυτή η στάση είναι εναντίον
σας και εναντίον της ζωής. Νομίζετε ότι εφόσον δεν σε αφορά, δεν είναι δική σας δουλειά!”
“Σας λέω, τούτο. Εάν δεν σήμερα δεν αντιδράσετε και δεν επιφέρετε δικαιοσύνη, τότε μια μέρα θα βιώσετε κι εσείς την αδικία και κανείς δεν θα σας συμπαρασταθεί! Η δικαιοσύνη ζει μέσα από όλους μας. Πρέπει να αγωνιστούμε γι’ αυτήν”.
“Στη ζωή και στη δουλειά, συχνά ζούμε ο ένας δίπλα στον άλλον αντί να ζούμε μαζί”.
“Παρηγοριόμαστε ότι τα προβλήματα των άλλων δεν μας αφορούν. Πηγαίνουμε στο σπίτι μας και χαιρόμαστε που γλιτώσαμε. Αλλά το θέμα είναι επίσης να υπερασπιστούμε τους άλλους. Κάθε μέρα συμβαίνει μια αδικία γύρω μας. Το να βασιζόμαστε σε κάποιον άλλον για να τη λύσει, δεν αρκεί. Είναι καθήκον μας να είμαστε εκεί για τους άλλους. Να μιλάμε για τους άλλους όταν αυτοί δεν μπορούν”.
ΠΗΓΗ: Φοιτητικά Νέα – Foititikanea.gr
