02-09-2019, Ω/09:45′

Αρχές Σεπτέμβρη και οι πυρκαγιές καλά κρατούν. Μαζί μ’ αυτές συνεχίζονται και τα μελτέμια  και οι δυνατοί άνεμοι που μας δροσίζουν αλλά λαχταρούν τους πυροσβέστες μας, που για μια ακόμη χρονιά δίνουν τα πάντα (ατελείωτα ωράρια, μετακινήσεις απανταχού της ελληνικής επικράτειας, συνεχείς επιφυλακές…) για να περιορίσουν την πύρινη λαίλαπα, να σώσουν ζωές και περιουσίες.

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του μέλους της Διοίκησης της Ένωσής μας, Σάββα Θεοδωρή για τις πυρκαγιές 2019 στην κυριακάτικη εφημερίδα ” Ριζοσπάστης”

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
Ποιος επωφελείται απ’ αυτές και ποιος καταστρέφεται; Είναι δυνατή η μείωση των καταστροφών και η έγκαιρη αντιμετώπισή τους;

Μπήκαμε, ημερολογιακά έστω, στο φθινόπωρο και είναι νωρίς ακόμα για έναν φετινό απολογισμό των καταστροφών που προξένησαν οι πυρκαγιές, μιας και σε δυο μήνες τυπικά λήγει η αντιπυρική περίοδος.
Ήδη σημειώνεται η αύξηση του αριθμού των πυρκαγιών και ο διπλασιασμός τους σε σχέση με πέρσι, την περίοδο Μαΐου – Αυγούστου. Και μάλιστα η μεγαλύτερη πυρκαγιά στο δήμο Διρφύων – Μεσσαπίων στην Εύβοια (25.000 στρέμματα), που αφάνισε απείρου κάλλους δασική έκταση και προξένησε μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή, σημειώθηκε στην ίδια ακριβώς περιοχή που πέρυσι κατέκαψε 12.000 στρέμματα πευκοδάσους. Η παράθεση αυτή δεν είναι απλά σημειολογική. Αναδεικνύει με τραγικό τρόπο τις ευθύνες των τοπικών αρχών και των κυβερνήσεων διαχρονικά (στη συγκεκριμένη περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ) για την παντελή έλλειψη μέτρων για την προστασία – διαχείριση του δάσους, τη μη χάραξη αντιπυρικών ζωνών, δασικών δρόμων και όλων των απαραίτητων μέτρων στήριξης μέσω του προϋπολογισμού της Δασικής Υπηρεσίας και του Πυροσβεστικού Σώματος.

Και θα πει κανείς ποιος νοιάζεται για τον έρμο τον πυροσβέστη που νηστικός και άυπνος μάχεται με τις πυρκαγιές; Αλωνίστε, μέχρι σήμερα, πάντα στο ίδιο έργο θεατές. Όταν είναι για να επαρθεί το έργο του κρατικού μηχανισμού, αποτελεί τον ήρωα και το δημοφιλέστερο πρόσωπο, όταν είναι να αποδοθούν ευθύνες, ακόμα και όταν δεν του ανήκουν, αποτελεί το εξιλαστήριο θύμα, ο ανεκπαίδευτος και ένα κομμάτι του πιο «στρεβλού κρατικού μηχανισμού». Είναι, όμως, απαράδεκτο, σήμερα, δια στόματος των πλέον αρμόδιων πρωθυπουργού και υπουργού Προστασίας του Πολίτη, να τονίζεται η υφιστάμενη εδώ και χρόνια κατάσταση του πεινασμένου και άυπνου πυροσβέστη με ένα απλό «ευχαριστώ», χωρίς να λαμβάνεται το παραμικρό μέτρο για την ανακούφισή του (μέσα ατομικής προστασίας, διοικητική πρόνοια για νερό – φαγητό – ξεκούραση και αναπλήρωσή του που σημαίνει κάλυψη λειψών οργανικών θέσεων, αξιόπιστα οχήματα, επαρκή, αξιόπλοα εθνικά εναέρια μέσα).

Διάφοροι αναλυτές εκτιμούν ότι η αύξηση των φετινών πυρκαγιών σε σύγκριση με το 2018 είναι αποτέλεσμα «του εκλογικού πυρετού», της απουσίας εγκυκλίου της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ) και της αλλαγής μέσω των εκλογών των αιρετών εκπροσώπων σε δήμους και Περιφέρειες, με αποτέλεσμα οι απαιτούμενες ενέργειες καθαρισμού να μείνουν στη μέση.

Μπορεί, όμως, αυτές οι αναλύσεις να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Με μια ματιά στους προϋπολογισμούς κάθε έτους θα διαπίστωναν ότι οι φειδωλοί πόροι δεν επαρκούν καν για ελάχιστες παρεμβάσεις. Αν είχαν τη δυνατότητα να παραστούν στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο για την προετοιμασία της αντιπυρικής περιόδου στο Ενιαίο Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων του Πυροσβεστικού Σώματος με τη συμμετοχή των εμπλεκόμενων φορέων στη δασοπυρόσβεση, θα διαπίστωναν ότι ακόμη και αυτοί οι ανεπαρκείς πόροι για καθαρισμούς, δασικούς δρόμους κ.λπ. κατανέμονται μεσούσης της αντιπυρικής περιόδου, με αποτέλεσμα οι αναθέσεις σε ανάδοχους να γίνονται προς τα τέλη της αντιπυρικής περιόδου.

Άλλοι αναλυτές και περιβαλλοντικές οργανώσεις εκτιμούν ότι η αύξηση των πυρκαγιών είναι αποτέλεσμα της «κλιματικής αλλαγής». Πιο συγκεκριμένα, τον περσινό Ιούλη υποστηρίχθηκε απ’ αυτούς: «Σε ό,τι αφορά μάλιστα την Ελλάδα, βάσει των προβλέψεων του Αστεροσκοπείου Αθηνών, εκτιμάται ότι την περίοδο 2021-2100 οι θερμές ημέρες θα αυξηθούν κατά 50% με 100%. Επίσης, προβλέπεται αύξηση του κινδύνου πυρκαγιάς κατά 30 επιπλέον ημέρες ανά έτος». Θεωρούν ως επιτακτικής προτεραιότητας την άμεση προσαρμογή του Εθνικού Σχεδιασμού δασοπροστασίας και Πολιτικής Προστασίας στα νέα κλιματικά δεδομένα. Προτείνουν μετακίνηση της πολιτικής και επιχειρησιακής προτεραιότητας από την καταστολή των πυρκαγιών στην πρόληψή τους, κατάρτιση τοπικών σχεδίων πρόληψης των πυρκαγιών και σχεδίων εκκένωσης ανά δήμο, αλλά και έγκαιρη διάθεση των αναγκαίων οικονομικών πόρων στη δασική υπηρεσία και στους ΟΤΑ, πριν από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου.

Να δυναμώσει ο αγώνας για μια κοινωνία που θα βάζει σε προτεραιότητα τη ζωή του λαού.

Το περιβάλλον, όντως, έχει υποστεί από την ασυδοσία του κεφαλαίου και την επιδίωξη του κέρδους αλλοιώσεις που ευνοούν την κλιματική αλλαγή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Όσο η γη θα είναι εμπόρευμα, τόσο θα πληθαίνουν τα κίνητρα για να καταστρέφονται και να καίγονται τα δάση στην Ελλάδα και διεθνώς, όπως σε Αμαζόνιο, Ισπανία, Πορτογαλία και αλλού. Οι διάφοροι τρόποι για να κερδίζει το κεφάλαιο (αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων, επενδύσεις για χαμηλής όχλησης κέντρα αναψυχής, τοποθέτηση ανεμογεννητριών, οικοδομικοί συνεταιρισμοί κ.λπ.) πατάνε πάνω στη θέσπιση αντιδασικών νόμων. Απαιτείται εδώ και τώρα να δοθεί κύριο βάρος στην ανάπτυξη και προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, στην πρόληψη και την καταστολή των δασικών πυρκαγιών μέσα από έναν σύγχρονο ενιαίο φορέα σχεδιασμού της αντιπυρικής θωράκισης της χώρας μας. Να καταργηθεί ο από το 1998 μέχρι σήμερα αντιεπιστημονικός διαχωρισμός πρόληψης και καταστολής.

Οι καταστροφικές επιπτώσεις των πυρκαγιών θα μπορούσαν να αποφευχθούν ή να περιοριστούν στο ελάχιστο, αν δίναμε χώρο στην επιστήμη και τεχνολογία για την πρόληψη και αντιμετώπιση των καταστροφών. Αν δημιουργούνταν εκείνες οι υποδομές που θα προστάτευαν τον πολίτη και θα τον θωράκιζαν από σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες, θεομηνίες. Αν η εμπορευματοποίηση της γης δεν περιόριζε τις κοινωνικές ανάγκες για άνετη διαβίωση, περιβαλλοντική ανάπλαση, αναψυχή. Αν οι κυβερνήσεις και η Τοπική Διοίκηση στέκονταν στο πλευρό του λαού και δεν αναλογίζονταν την ανταποδοτικότητα των έργων σε χρηματικά έσοδα. Αν το δίπολο «κόστος – όφελος» καταργούνταν στη βάση της κατάργησης του κέρδους και της προάσπισης των ζωτικών σύγχρονων αναγκών του λαού. Για όλα αυτά χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας, για μια κοινωνία που θα βάζει σε προτεραιότητα τη ζωή του λαού και όχι τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών.

Σάββας Θεοδωρής, Αντιστράτηγος ΠΣ ε.α., μέλος του Δ.Σ της Πανελλήνιας Ένωσης Αποστράτων Πυροσβεστικού Σώματος