11-1-2019, Ω:12:15΄
Αλιεύσαμε ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε στο site της Πρωτοβουλίας Αποστράτων, Περιέχει σκωπτικά αλλά βαθιά αληθινά μια πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί με τη σωρεία αιτήσεων “όχλησης” προς τις αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς. Λες και αυτές μπορεί να παράξουν αποτελέσματα (σε καμιά περίπτωση νομικά, αλλά μόνο άσκησης πίεσης) σε χονδρόπετσους και αποφασισμένους κυβερνήτες και αντιπολιτευόμενους σωτήρες “ομοίους” να ασκήσουν την αντιλαϊκή πολιτική τους για να ξαναζεσταθεί ο κύκλος της ανανέωσης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων με μισθούς και συντάξεις πείνας. Με νέους εργαζόμενους που δεν θα μπορούν, όχι να δημιουργήσουν οικογένεια, αλλά για να “τα βγάλουν πέρα”. Ο δρόμος του αγώνα συντονισμένα και αποφασιστικά με όλους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους είναι μονόδρομος. Μόνο έτσι ταρακουνιούνται κυβερνώντες, υποψήφιοι σωτήρες με τις ίδιες και απαράλλακτες στην ουσία τους θέσεις και πολιτικές.
Για όσους παραμένουν ακόμη πιστοί στο ότι με τις αιτήσεις όχλησης και στη συνέχεια με τις αγωγές μπορεί παρ΄ όλα αυτά να κερδίσουν κάτι, στο τέλος του άρθρου παρατίθεται ακόμη μια τέτοια αίτηση επιφύλαξης προς τον ΕΦΚΑ για τις επιστροφές αναδρομικών.
Μια πρώτη «αναδρομική» αντίδραση
80 να ‘ναι οι μέρες τους (εννοείτε πολιτικές) μου λέει συνάδελφος στο τηλέφωνο. Εσύ πόσα πήρες; Άσε, 230 και υπολόγιζα να πάρω πάνω από χιλιάρικο, μπας και βουλώσω καμιά τρύπα! Έρχονται και γιορτές! Κάπως έτσι και χειρότερα, εξελίσσονται οι συζητήσεις στις ιδιωτικές συνομιλίες και στα κοινωνικά ηλεκτρονικά δίκτυα, μεταξύ της πλειοψηφίας των αποστράτων.
Πικρία, θυμός, οργή και απόγνωση είναι τα συναισθήματα που έχουν κυριεύσει τους περισσότερους συναδέλφους. Αγανάκτηση και μια γεύση ματαιότητας. Διαμαρτυρίες στους πολιτικούς, ενημερωτικά γράμματα στους Ευρωπαίους και Τι κάνουμε τώρα; Τόσο πολύ ΣτΕ πια! Έξι χρόνια δούλεμα, τα αναδρομικά και τα αναδρομικά και δώστου σανό. Και το αποτέλεσμα ήταν μια απογοήτευση.
Σύντομα οι απόστρατοι θα αρχίσουν να ψάχνουν για γιλέκα, ότι χρώμα να ναι. Κίτρινα, παραλλαγής, κόκκινα, μπλε, ότι να ναι. Αρκεί να μας ενώνουν σε γνώριμα αγωνιστικά, διεκδικητικά μονοπάτια και δρόμους.
Τι να σου κάνουν και οι τόσες προσφυγές στα δικαστήρια πια! Χωρίς πραγματικό αγώνα, μας την έχουν όλοι στημένη. Δικοί μας και ξένοι προστάτες και σωτήρες. Όλα για το δημόσιο χρέος. Όλα για τους δανειστές. Μέχρι τον αιώνα τον άπαντα.
Ας μην ξεχνάμε δε, πως κι αυτές οι, όποιες, επιστροφές επιβλήθηκαν μετά τους κοινούς, ανεξάρτητους, μεγαλειώδεις και, για πολλούς, ανεπανάληπτους αγώνες των στρατιωτικών (εν ενεργεία και αποστράτων) του 2012 και του 2013. Από τη στιγμή που μας ξεφούσκωσαν αγωνιστικά και μας διέσπασαν, το σκαρί των αποστράτων έγινε ευάλωτο. Βάζει νερό από πολλές μπάντες και αρχίζουν πάλι και μας δουλεύουν. Και μας παίρνουν πίσω, ότι έχει κερδηθεί με αγώνα και κόπο πολύ.
Είναι ανάγκη να βρούμε πάλι τη δική μας φωνή, να μην μιλάμε με τη φωνή των όποιων κυρίαρχων διαχειριστών και ξεπουλημένων. Τη φωνή της επείγουσας ανάγκης μας, τη φωνή του δικαίου, τη φωνή της αξιοπρέπειάς μας. Είναι ανάγκη να βρούμε κοινό, ενωτικό βηματισμό. Με τις διαφωνίες μας, με τις αντιρρήσεις μας, αλλά δικό μας βηματισμό και όχι καθοδηγούμενο.
Πρέπει να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αγωνιστική αυτοπεποίθηση. Δυστυχώς το μέλλον που μας τάζουν είναι δυσοίωνο. Μας περιφρονούν, μην τους το επιτρέψουμε!
Αθήνα, 21/12/2018
Ευθύμιος Γκιτέρσος, Απόστρατος ΠΑ
ΠΗΓΗ: https://protovoyliaapostraton.webnode.com
……………………………………………………………………………………………………………
[pdf-embedder url=”http://www.peaps.gr/wp-content/uploads/2019/01/ΑΙΤΗΣΗ-ΕΠΦΥΛΑΞΗΣ-converted.pdf” title=”ΑΙΤΗΣΗ ΕΠΦΥΛΑΞΗΣ”]
